Niedziela, 19 grudnia 2021 roku, IV tydzień Adwentu, Rok C, II

IV niedziela Adwentu

W kolejnym roku liturgicznym, kiedy szczególną uwagę koncentrujemy na Eucharystii, warto też w jej kontekście dostrzec Maryję.

Msza święta jest uobecnieniem ofiary Zbawiciela. W różnych okolicznościach życia uczymy się mówić Bogu TAK, a najczystszym dla nas źródłem tej postawy jest przykład Chrystusa i jednocześnie zasadnicza treść Eucharystii.

W czasie adwentu jednak – w pewnym sensie bardziej intensywnie niż poza adwentem – na tej drodze pedagogicznej jest też z nami Maryja.

W swoich rozważaniach adwentowych mówił św. Bernard: Dziewica jest królewską drogą, po której przybył Zbawiciel. Musimy starać się iść naprzeciw naszego Zbawiciela tą samą drogą, po której On przyszedł do nas. Źródłowe TAK, z którego wypływa Eucharystia; TAK Chrystusa wobec Ojca, jest „ponad nami”

tzn. zaczyna się nie w naszym świecie. A jaką drogą Zbawiciel przyszedł do nas? Wg św. Bernarda królewską drogą, którą jest Maryja.

TAK, wypowiedziane przez Maryję jest już natomiast „z naszego świata”; jest właściwą decyzją człowieka wobec planów Boga, a Bóg który szanuje ludzką wolność potrzebuje takiej właśnie postawy, by mógł swoje dzieło w naszym świecie realizować. Ewangelia dzisiejsza przypomina, że chodzi tu o postawę wiary na wzór wiary Maryi: Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane ci od Pana...

Już samo takie stwierdzenie to „dużo” – jest to przecież wyraźna pochwała decyzji Maryi i wyraźna pochwała wiary. Są jednak bibliści, którzy z wnioskami idą jeszcze dalej. Nie jest bowiem oczywiste, że greckie słówko, występujące w zdaniu powyższym, należy zawsze tłumaczyć przez polskie „że”. Bezpieczne „że” niektórzy zastępują – i mają na to argumenty – słowem „ponieważ”.

Wtedy zdanie brzmi tak: Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, ponieważ spełnią się słowa powiedziane ci od Pana. Skutek takiego zabiegu jest zatem następujący: Spełni się to, co powiedział Pan, ponieważ uwierzyłaś!

Królewska droga, po której przybywa do nas Zbawiciel to Maryja, pełna posłusznej wiary. Ta postawa jest również potrzebna nam, gdy pragniemy, aby wypełniały się obietnice Boga. Odnów nas Boże i daj nam zbawienie – śpiewaliśmy dziś jako refren psalmu. Warto zauważyć, że w tej kwestii Bóg uczynił już... prawie wszystko.

Naprawdę WSZYSTKO będzie wtedy, gdy Zbawiciel przyjdzie w chwale. Zanim jednak to nastąpi, większa potrzeba działania jest aktualnie po naszej stronie!

Do nas należy uczyć się wiary na wzór wiary Maryi, a wszystko po to, by przez postawę jej naśladowania dorastać do miary posłuszeństwa samego Chrystusa. Środki i narzędzia są dostępne – przede wszystkim to Eucharystia, źródło i szczyt wszystkiego, co ważne na drodze do nieba.

Pamiętamy o tym? Cenimy? Korzystamy?

AMEN